بررسی توزیع فراوانی عوامل باکتریال سپتی سمی نوزادان و تعیین مقاومت دارویی آنها نسبت به آنتی بیوتیک ها، همدان، ۷۸-۱۳۷۷

سابقه و هدف: سپتی سمی یکی از شایع ترین علل مرگ و میر نوزادان در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما می باشد. هدف از این بررسی، شناسایی شایعترین عوامل باکتریایی ایجاد کننده سپتی سمی نوزادان، تعیین مقاومت دارویی باکتریایی ایزوله شده و بررسی سایر عوامل زمینه ساز سپتی سمی در بخش نوزادان بیمارستان ها می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی که در بیمارستان کودکان قائم همدان از اردیبهشت ماه 1377 لغایت مهر 1378 انجام گرفت، کشت خون 620 نوزاد مشکوک به سپتی سمی مورد بررسی قرار گرفت. ضمنا ارتباط عفونت خونی نوزادان با وزن، جنس و سابقه بستری نیز مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تعیین مقاومت دارویی سوش های ایزوله شده، از روش انتشار در آگار (کربی-بائر) استفاده گردید. یافته ها: از مجموع 620 مورد کشت خون انجام شده، 104 مورد 16.8% کشت مثبت باکتریایی بدست آمد که شایعترین عوامل جدا شده به ترتیب عبارت بودند از: پسودوموناس 26.9%، کلبسیلا 25%، استافیلوکوک اورئوس 14.4%، اشریشیاکلی 13.5%، استافیلوکوک اپیدرمیدیس 7.7% و سایر باکتری ها 9.6% بیشترین خطر عفونت در نوزادان با وزن 1500-1000 گرم به میزان 30.8% بوده است. از نظر حساسیت آنتی بیوتیکی در آزمایشگاه (in vitro) موثرترین آنتی بیوتیک ها در مورد باکتری های گرم منفی و گرم مثبت به ترتیب سیپروفلوکساسین و سفتی زوکسیم می باشد. نتیجه گیری: سپتی سمی هنوز مسئله عمده در بخش نوزادان است و بایستی تمهیدات لازم در پیشگیری آن اندیشیده شود.